вторник, 31 августа 2010 г.

არც არაფერი:)

ერთხელ, ორჯერ, სამჯერ, ასჯერ დატრიალდა ფირფიტა, ბავშვობაში ,,პლასტინკა”.
გაიზარდა გოგო და გაეზარდა მკერდი, თმა.
კოჭებშევარდნილი ფეხი თვალებს იტაცებდა.
მას კი კარგა ხანს ფეხბურთი და ომობანა იტაცებდა.

суббота, 14 августа 2010 г.

ამიჩეჩე თმა და ამოიცვი კეტი.
მხარზეც დაიკიდე სანადირო თოფი.
ლაშქრობის დროც დადგა.
ბულულების დადგმის.

понедельник, 2 августа 2010 г.

წერილობანა

შვებულება დამეწყო, რაღაც ისე დავიწყე წერა. აი, დაქალებთან, რომ წაიჭორავებ მენსტრუაცია დამეწყო და ტკივილები მაქვსოო ისეე.

ხოდა, შვებულება მაქვს და ჯერ რაჭაო, მერე ყაზბეგიო, ფშავიო, ხევსურეთიო. შორენამ ისე დავიღალე არსად წასვლა არ მინდა, გადაბმულად დავიძინებ ერთი კვირაოო. მანჩოს კიდევ ზღვა უნდა ჩემი არ იყოს.თეთეც ზღვაზე აბოდებს. ჯერ სოფელში ვარ. ბალახზე წამოწოლილი ,,ვიზაგრები” , არ მომწონს ეს ბატივით სითეთრე და შენ რაც გინდა ის იფიქრე:) ღამე ისე გრილა, ამაღამ მატყლის საბანის ამოღება მომიწევს.

ხოდა , კი ვთქვი აქაურობას არ გავეკარები მეთქი, მაგრამ იდეა მომივიდა და ...

ამას შენთვის ვწერ, მინდა რომ წაიკითხო. შენ ხომ თითქმის ყოველ დღე შემოდიხარ ჩემთან, გაინტერესებს რა დავდე ახალი. მეც ყოველდღე გელოდები. მესმის როგორ ჯდები კომპიუტერთან, ან კიდევ წინ როგორ იდებ ლეპტოპს და აწკაპუნებ მაუსს. არ მოგწონს ჩემი ნაბოდვარი, ზოგიც კი ისე ახლოსაა შენთან რომ, ამიტომაც მსტუმრობ ხშირ-ხშირად.
მინდა, რომ წერილი მომწეროო, დიახ, ნუ ჩაგეცინა, ნუ დამანჭე ტუჩები. მე, დაახლოებით ორი კვირა აქაურობას მართლა არ გავეკარები,ხოდა ამ დროის მანძილზე მომწერე. როცა ძალიან, ძალიან კარგად, ან როცა ძალიან, ძალიან ცუდად იქნები დაჯექი და დაწერე. (სტილი, სასვენი ნიშნები და შანიძე გაჭედვები არ იქნება გპირდები:))
მე გელოდები:)