გუშინ “KEEP SMILING ანუ გაიღიმეთ”  ვნახე.

სანამ ვნახავდი მესმოდა - მაგარი ფილმიაა, კარგი ფილმია. 

კინომცოდნეებმა შეაფასეს ეს ფილმი, რაც წავიკითხე კიდეც. ჩემთვის ფილმები იყოფა - ფილმები, რომლებიც  მომწონს და ფილმები,  რომლებიც არ მომწონს. 

ეს ფილმი მომეწონა, ვიტირე. ბოლოს არაა, უფრო იმ მონაკვეთზე მოხუცი დედა ბანაობისას  შვილს როცა ეუბნება საპონი თვალებში ჩამივიდაო. 

მე არც სილამაზის კონკურსებს ვუყურებ, არ მაინტერესებს. მე ბინა და 25 ათასი უფრო მხიბლავს სიმართლე რომ გითხრათ და თუ ეს კონკურსი ამ ფულს და თანხას მომაგებინებს მინდა.

მეც შიშველი ქალის ფოტო უფრო მაინტერსებს, ვიდრე მისი გახუნებული და წამლისუნიანი ყოფის დანახვა.

მეც  თმებით ვათრევ იმ ბოზს, რომელიც ჩემი მეგობარი ბიჭის წართმევას დამიპირებს, მერე რა რომ ქმარი მყავს და შვილების დედა ვარ. მომწონს ეს პატარა ბიჭები დაა.

ჩემთვის კახპაა ქალი, რომელიც ჩემს ქმართან იწვა, თუნდაც სიყვარულის გამო. მერე რა რომ მე შვილისხელა საყვარელი მყავს (არ მინდა სიბერე!!) 

მე ჩვეულებრივი ქალი ვარ, ჩვეულებრივი!!! 

ხოლო, როცა ამ ფილმს ვუყურებდი  გვანცასნაირი ვიყავი. 

როცა კარგ ფილმს ვუყურებ სულ ვფიქრობ როგორ დაამთავრებს რეჟისორი,  ვერც გავჭვრიტავ ხოლმე, ესაა ალბათ კინოს სიკარგე. ასე დასრულდა ეს ფილმიც ბანალურად სიკვდილით, მაგრამ მთავარი შემდეგ იწყება როგორ ხდებიან ეს ჩვეულებრივი ქალები არაჩვეულებრივები.

ამ ქალების სახით გვანცამ ნაწარმოები ბოლომდე დაუკრა.  

სცენამ  - რა ჩაიდინე გვანცა!! - როცა ხმამაღლა ტირის ქალი, რომლის ქმართანაც გვანცა იწვა, ამაფორიაქა.

ჟურნალისტიც  კომიკური სახეც  საკმაოდ კარგია,  რაც არ უნდა დაუჯდეს კარგი ინფორმაცია დადოს  მერიის მიერ მოწყობილ კონკურსზე და ფინალამდე მიიყვანოს კონკურსი, თუნდაც ქალები მკლავის გადაგრეხვითა  და იდაყვების დაჭერით გაამაგროს სცენაზე. 

ოღონდ ესაა ფილმში ქალი პერსონაჟები  არიან კარგები, კაცები კი  საძაგლები. 

მე ფილმი   “KEEP SMILING ანუ გაიღიმეთ” მომეწონაააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააა

მთებს იქით . . .

იქ, მთების იქით სახლია, სამკუთხა ლურჯი თავსახურით და ბევრი დიდი ფანჯრებით. ფანჯრებზე ფარდები არ კიდია,  რადგან გარეთ ტყე და გზაა, გზაზე კი საღამოობით ბავშვები და კაცი მოდის. ქალი რომელ ოთახში არ უნდა იყოს მაინც ხედავს გზას და ტყესაც.

იქ, მთების იქით სახლში სითბოა, ხმელი შეშის ტკაცა-ტკუცი ყურსაც ათბობს და ოთახებსაც. კედლებზე ბავშვების ნახატებია ფანქრებითა და ფლომასტერებით  მიხატულები. შემდეგ დედის ხელით ნახატის ავტორის სახელი, ასაკი , წონა და სიმაღლეა  მიწერილი.

ჭრელი გადასაფარებელი ნახევრად ძირსაა მდივნიდან, ზედ ბევრი ბალიშები ყრია და უფრო მეტი სათამაშოები.

სამზარეულოში ჩაი თუხთუხებს, მაგიდაზე  ვაშლის ნამცხვარი დევს გვერდებშემოჭმული თუ ალოკილი. პატარას ხელი სუფრაზე გაუწმენდია.  ბლიანი წინსაფარი გაზის გვერდზე ფრიალებს.

საღამოობით ყველა ოთახში ანთია სინათლე, გარეთაც.  სახლიდან ყვითელი სითბო  მოდის და გამვლელ- გამომვლელს ფანჯარაში შეჭყეტის სურვილი უჩნდებათ. ფანჯრების იქით ბავშვები დახტიან აჩეჩილები, შოკოლადით პირმოთხუპნულები.

სამზარეულოში დედა რაღაც ტკბილს აცხობს,   პატარა ფეხის ფქვილიანი კვალი მისაღებშიც გადის.

ხის ჯამში პური დევს, აფუებული და თეთრი.  გვერდზე თაროზე პატარ ქილებია სხვადასხვა მურაბებით და წარწერებით - მაყვალი, მარწყვი, კენკრა, სმაროდინა.

გარეთ ხის ჯოხით სამკუთხედად აწეული სარეცხის თოკი და ზედ  დაკიდებული ჭრელი წინდები, კაბები, ჯემპრები დაკონკილ ფრანს ჰგავს.

სახლში ვანილის სუნი დგას.

ფერადი ძაფების კალათა ზემოთ კარადის თავზე დევს, ათასჯერ აბურდ-დაბურდეს პატარებმა.

ეს ჩემი სახლია.  

მიყვარს თვის ბოლო. ხელფასს  ვიღებ და ამიტომაც. ვიცი, რომ ფული საკმარისად მაქვს.  ვყიდულობ  ბევრ   ჩაის  და ბევრ შოკოლადს. 

დღეს მარიამს ,,პრინცესული" (მისი სიტყვებია) კაბა ვუყიდე, გრძელი, ფაშფაშა, ატლასის ქამრითა და ვარდისფერი  ვარდით. 

ახლა სამსახურში ვზივარ, ექვსზე წავალ. კარზე დავაკაკუნებ და დამხვდება კარებთანვე პატარა , თითქმის ჩემი  ,,ვალინკის" სიმაღლე  მარიამი და წარმომიდგენია როგორ გაუხარდება როცა კაბას ამოვიღებ. ბრრრრრრრრრ სიხარულისგან ტანში მამტვრევს რაა!!!!!

გუშინ  ფილმზე  ,,ნატვრის ხეზე" მელაპარაკა. არ მახსოვდა თუ უყურა საერთოდ, არადა უყურებია. ყველაფერი ახსოვდაა, განსაკუთრებით  - ელიოზი, რომ ნატვრისთვალს ეძებდა. მსუქანი ბიჭუნკელა, რომ ბებიას ხელით დაჰყავდა. მამაომ, რომ მატყლი აყარა. კაცმა, რომ ჰაერში ააგდო პატარა ბიჭი და გაუვარდა და ბებია, რომ ტალახში იყო დაჩოქილი. (სიტყვასიტყვით) მარიტა არ ახსოვდა და არც უხსენებია, გამიკივრდა, თუმცა არც მიკითხავს. 

ფიფქია და შვიდ ჯუჯას როცა მიყვება არც მაშინ ახსენებს ფიფქიას რატომღაც, სულ ჯუჯებზე ლაპარაკობს. 

პრინცესებს შარვლები არ აცვიათ  - განაცხადა და დადის კაბებით.

ხოდა ახლა ვეუბნები  - პრინცესები ასე იქცევიან, პრინცესები ჰერკულეს ჭამენ, რძეს სვამენ და მორჯულდა:)  

აღმოაჩინა, რომ პრონცესებს წინსაფრები არ უკეთიათ და ჩაის ტილოს მუხლებზე იფენს, სამაგიეროდ ყველა კაბა და მაისური დაალაქავა.  

სარკის წინ  აღმოაჩინა,  რომ როცა კაბა არ აცვია უშნოა:)  

ლამაზია მხოლოდ ,,პრინცესულ" კაბებში და შიშველი. 

არ სწავლობს ლექსებს და რაც იცოდა ისიც დაავიწყდა. 

,,ნინო ქათამაძე და  ჯგუფი ინსათი მომწონს" მითხრა გუშინ:)) რატომ  მეთქი და ,,ქათამაძეა და იმიტომ, ქათმები მიყვარსო" :)  

გიჯდება ცეკვაზე, თითისწვერებზე დგება და ისე დადის მთელი თუ არა ნახევარი დღე მაინც. 

რამდენიმე დღის წინ აბასთუმანში, ფეხით ვატარე  მამათა მონასტრამდე.  სიწყნარე იყო, ხანდახან თუ ჩაივლიდა მანქანა. მხოლოდ მდინარის ხმა ისმოდა მარიამმა მკითხა  - ტყე ლაპარაკობს?  ხო - მეთქი მეც უპასუხე. ვიციო -  მითხრა  და ხელი გამაშვებინა. 

ხო, ხელფასზე დავიწყე. დღეს სტარბაქსის ყავასაც ვიყიდი და მარიამის ტიტინთან ერთად დავლევ მისაყოლებლის გარეშე:) .