вторник, 20 декабря 2011 г.

შენს გამო ( მეორე ნაწილი)

დიდი გოგო ხარ უკვე - წლის და რვა თვის, პამპერსი გადავაგდეთ:)
სალონს მივაკითხე მთელი ოცი თვე, რომ დავიწყებული მქონდა.
სამაგიეროდ სარკის წინ ნივთები გავაქრე, ალბათ ბალერინა გამოხვალ ისე დგები პაწაწუნა თითის წვერებზე.
შენს გამო პატარა კაბებს გვერდს ვეღარ უქცევ მაღაზიაში, ჩემი ჯინსი კი გაიცრიცა და გაიცრიცაა.
შენს გამო გადამალული მაქვს ყველა მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი.
შენს გამო დანებს წვრილი ცხვირი აღარ აქვთ სახლში.
შენს გამო უტამოტო საჭმელი შემიყვარდა.
,,ფიფქია და შვიდი ჯუჯა", ,,კონკია", ,,კომბლე" ,,წითელქუდა" ჩემი უსაყვარლესი ზღაპრებია:)
ახალი ლექსიკონი შევადგინე - ზღაპრის წიგნი - კაბიაბი, სათამაშოები - ალაპუ, ვაიმე - მონატრებაა, გაუსაძლისი მონატრება - როცა ცხვირზე დამუშტულ თითებს მიიდებს და იძახის ვაიმე, ვაიმეე.
შენს გამო აღარაფერი აღარ მტკივა.
შენს გამო ახლა გრძელ, ფართხუნა, ცხოველებით მოხატულ პიჟამოებს ვიცმევ -მიყურებ და ხიხითებ ბედნიერი.

вторник, 23 августа 2011 г.

მთაში

წავედით. ავიკარით გუდანაბადი და აუყევით მთას. ნახევარი გზა მანქანით ვიარეთ, მერე ძალიან აღმართები, რომ დაიწყო და ძალიან მომინდა მარტოები ვყოფილიყავით, - ფეხით ვიაროთ - მეთქი და მანქანა ბარში გაუშვით.ზურგზე უზარმაზარი ჩანთებით მთას აუყევით. სადღაც ზემოთ ხის სახლი გველოდა. დაღამებამდე უნდა ავსულიყავით,თუმცა აზრი ღამე ხის ქვეშ გაგევთია ორივეს ძალიან მოგვწონდა, მაგრამ რახან ზემოთ სახლი იყო ხის, რომელიც რამდენიმე დღე ჩვენი იქნებოდა, ანუ საერთო ჭერი გვექნებოდა, გვხიბლავდა და სახლისკენ მივილტვოდით. სახლი არც ისე შორს ყოფილა, მალე გამოჩნდა, ყავისფერი ორი პატარა ფანჯრით.

ჩანთები დავყარეთ და ერთმანეთს ვეცით. დაღლილს სხვანაირი სუნი ქონდა, ძაან ჩემი იყო, ვკოცნიდი ყველგან. - აკი დავიღალეო - ხარხარებდა თავისებურად.

მერე მივაწყ-მოვაწყეთ ყველაფერი. სანთლები გვქონდა წამოღებული სულ თაფლის, როცა ჩამობნელდა ავანთეთ. ის სკამზე იჯდა მე ძირს ვიწექი თხელ ფარდაგზე, მის ფეხებზე მედო თავი. სანთლები ცეკვავდნენ და მე მოკუნტული ისეთი ბედნიერი ვიყავიი. სახლი ძაან ხმელი იყო, მეტი სიხმელიგან ხეები ერთნამეთს იყო დაშორებული და ჭრილში ვარსკვლავებიც ჩანდა ალაგ- ალაგ. მინდოდა არ გათენებულიყო.

ჩაი გვქონდა ბევრი და რამდენიმენაირი, სულ აქ დავრჩებოდი საცხოვრებლად.

დღე ხის კევებს ვაგროვებდით, მერე კბილებზე მეწებებოდა და ვერ ვიშორებდი, მერე მასწავლიდა როგორ უნდა დამეღეჭა,რომ კბილებზე არ ამკვროდა.

კარტოფილს ვწვადით ნაკვერჩხალზე. სუხარი გვქონდა ბევრი, უფრო ბევრი კოცნა. არ ვიღლებოდით.
წყალი იყო შორს, ჭურჭელი პატარა, ამიტომაც ხშირად გვიწევდა წყაროზე ჩასვლა. კარტს ვთამაშობდით და წაგებულს ამოჰქონდა ხოლმე წყალი, ძირითადად მე ვაგებდი, ამ დროს ორივე მივდიოით ხოლმე :)

ერთ ღამეს იწვიმა, ხის სახლშიც ისმოდა კაპ-კუ, კაპ კუპ. მერე ცეცხლი დავანთეთ, ბევრი ვიცეკვეთ. უფრო მეტი ვსვით. ჭაჭის არაყი, დაბლა ვიყიდეთ სოფელში. როგორც ბაბუამ იცოდა ნამდვილი ცეცხლი იყო, სამაგიეროდ სამჯერ დავსველდით და არ გავციებულვართ. ირგვლივ ხეებზე ჩვენი ტანსაცმელი იყო მიმოფენილი. ჩრდილში სულ ჩემები, მზეზე მისი. ჩემი ტანსაცმელი გვიან შრებოდა. მომწონს შიშველი, რომ დადიხარო, მეც მომწონდაა ასე. არც ბავშვობაში მყვარებია ტანსაცმელი, სადაც მოვიხელთებდი იქ ვიხდიდი თურმე. აქ გასაქანი მომეცა და . . .

მერე მუხლს ზემოთ რაღაცამ უკბინა, მთელი ღამე არაყის საფენებს ვადებდი, გაუსივდა. შემეშინდა, ალბათ იმიტომ რომ მის გარეშე ბედნიერი ვერ ვიქნებოდი. ორი დღე კოჭლობდა, წყალზეც მე მიწევდა სიარული, ტოტების შეგროვებაც და საჭმელიც გაკეთებაც.

ათი დღე გავიდა. წამოვედით. გზაში ხმა არ ამოგვიღია. ბარს რომ მიუახლოვდით ისევ უხმოდ დავყარეთ ჩანთები და ერთმანეთს მივეწებეთ. ავბრუნდეთ რაა - თქვა და თვითონვე გაეცინა.
ხის ქოხი გაისადაც იქ იქნება - წავჩურჩულე და მუხლზე მოვეფერე.


четверг, 4 августа 2011 г.

რა მოვბოდე, რისთვის მოვბოდე არ ვიცი, მაგრამ მეწერებოდა და დავწერე:)

თავიდან იწყებ ა მართა+დათოს=შეყვარებულებს.


ეს წარწერა გხვდება სკამზე, მერხზე, ჭიშკარზე. ფხაჭნი, შლი, თუმცა . . .
მერე ღამით ხვდები ჩუმ-ჩუმად. ღამე რაღაც სხვანაირია თორემ, დღე ხომ ისედაც ასჯერ ნახულობთ ერთმანეთს. მერე მეორე ზაფხული მოდის და ვაა, ისევ დათოზე გეფიქრება.

,,ბრისილი მიაუს“ მხოლოდ მისი კოცნისთვის თამაშობ, ძმაკაცები ხომ კარგად აწყობენ შენთან მოახვედრონ კოცნისას დათო. შენც მეორე დილამდე გიხურს ლოყა.

ერთხელაც მიხვდები, რომ დათო აღარ გიყვარს. სწავლობ და სხვა არაფრისთვის არ გცალია.
სტუდენტი ხდები და ახლა კახა გამოჩნდება.
მერე გიორგი, გელა. . .

ვერცეთთან ვერ დაწექი, არ გაცდენია თქვენი ურთიერთობა ხელის ფათურსა და მუცლის ტკივილამდე მისული ვნების უკან ჩაბრუნებას.
ახლა ისევ მარტო ხარ.

(სახელებს ვცვლი)

დავიწყოთ - მაიკო,ლამაზიაა, გრძელი, მოცეკვავე, გათხოვილია კი, ორი შვილის დედააა, თუმცა ის გადარევა-გაფრენა რაც სულში უზის არასდროს არ ჰქონია. არც საწოლში გაუფრენია არასდროს, ან პიანინოზე, თოხის ტარზე ან რა მნიშვნელობა აქვს. ზედმეტად წესიერად ცხოვრობს, შაბათ-კვირას ეკლესიაში დადის და ყველა წინადადებას ,,ღვთის ნებაა“ აყოლებს. ერთი პოზის ერთგულია, ან თვლის რომ ესაა სავალდებულო და ცხოვრობს ასე.

ნინო - თხელი, ხორბლისფერი. თავისებური შარმი აქვს და ჭკვიანია. ალბათ ამიტომაც გაურბის ყველა. უნდა გადარევაა, თავაწყვეტილი ვნებაა, ბევრი თავგადასავალი, ბევრი სიგიჟეე, მაგარი ფოტოაპარატი და იმ ერთან ერთად მსოფლიოს შემოვლა. ორი ჭიქა კონიაკის შემდეგ პლასტელინივით ლღვება:) - არც ისე პატარაა და ქალიშვილია.

თამუნა - სიფრიფანა და როგორც ერთმა საერთო ნაცნობმა მითხრა მინიატურული, მგონი თვითონაც არ იცის რა უნდა. არც არავინ შეხვდა ჭკვიანი რომ მიახვედროს, აგრძნობინოს. უფრო ნარცისიაა და არც არავინ უმღვრევს წყალს ჯერ ჯერობით :) - ნინოს ტოლია და ქალიშვილია.

ეკა - კისკისა, მჩქეფარე, აი ისეთია უმალ, რომ ააფორიაქებს კაცს. ორი შვილი ყავს და ქმარსაა გაშორებული. ექვსი წელია მარტოა და სექსის გარეშე ცხოვრობს. არადა სულით პეპელააა.


მყავს კიდევ მეგობრები, მაგრამ თავს შევიკავებ მათზე საუბარისგან, რადგან ამ ბლოგს ერთის ქმარი და სხვების გარე-გარე მოსიარულე მამრებიც კითხულობენ , ხოდა
არ ავიტკივებ თავს და ამით მოვრჩები:)

რა მოვბოდე, რისთვის მოვბოდე არ ვიცი, მაგრამ მეწერებოდა და დავწერე:)

пятница, 22 июля 2011 г.

რაზეც არ მინდოდა დამეწერა

პირველად მისი ოფლის სუნი მოვიდა და აჩქარებული სუნთქვაც მოჰყვა, მერე ხელით გადმომწვდა. მოიწიე! მოიწიეე! - მეუბნებოდა. არც გავნძრეულვარ. ვიჯექი და უცდიდი როდის გაათავებდა და გამშორდებოდა. მისი ნერწყვისგან ტუჩები მეწებებოდა, თავი გვერდზე მივაბრუნე, არც უგრძვნია, ყელს ჩაყვა. ვიჯექი მშვიდად. მანქანამ ჩაიარა გაბმული სიგნალით, ფარებმა ისე გაგვანათა დაგვინახა ეტყობა. მეკიდა. თვალები დავხუჭე და ტუჩები კბილებში მოვიქციე. რაღაც რბილი ფუნჩულა ხელები ქონდა საზიზღარი. მისმევდა ყველგან, მთლიანად სახეზე, შუბლზე, ცხვირზე, უცნაური სუნი ქონდა მის თითებს. რატომღაც უეცრად მანქანიდან გადავიდა. თვალები არ გამიხელია. მხოლოდ ძუძუებზე ავიფარე ხელები. დაბრუნდა, ისევ ხელების ფათური დამიწყო, შემდეგ ისევ გადავიდა მანქანიდან. ისევ დაბრუნდა. დაჯდა და უკვე გვერდზე გავიწიე. წავიდეთ! თითქოს არ გაუგია ისევ მიმიწია თავისკენ, მკლავში ხელი გამიყარა და ამწია. გავფართხალდი. დაბლა ცარიელი ლუდის ბოთლი დაგორავდა, თავსახური კი ხელში მქონდა ჩაბღუჯული. წავიდეთ! უკვე ავტირდი. დაქოქა და წამოვედით.

ახლა ვფიქრობ ნეტა ეს დამესიზმრა, კოშკას ლექსების წაკითხვის შემდეგ მომინდა დამეწერა, ლუდის გაბრუებით გამოწვეული ჰალუცინაციებია თუ მართლა მოხდა.

пятница, 15 июля 2011 г.

უნდა მოგიყვეთ

წავიდეთოო, უკვე დათბაოო, მარტო მე და შენოო, კარვებითოო, ტყეშიოო. რამდენიმე დღე დავრჩეთოო. ვიგიჟოთოო.

სულ უარზე ვარ, სულ, სულ, სულ. ხან სამსახურს ვიმიზეზებ, ხან რას ხან რას. ვაჯერებ, რომ მართლა არ მცალია.

არადა მინდაა, ჯერ მასთან ერთად ყოფნა, მერე მთაში და ტყეში მასთან ერთად წოწიალი. მინდა, მინდაა, მაგრამ . . .

თან ძაან მინდა, ისე ძაან, რომ როცა წარმოვიდგენ მუცელი მეკუმშება სიამოვნებისგან.

მაგრამ არის ერთი მაგრამ დაა არ მივდივარ.

вторник, 7 июня 2011 г.

საყურე+ბოტასი=კარგ განწყობას

სახლი - დილით წესიერად ვერ მოვემზადე, ჩაიც ვერ დავლიე, არდა რამდენიმენაირი ჩაი მაქვს აზერბაიჯანში ვიყიდე თავის დასაყენებელი ჭიქით. დამაგვიანდა და გამოვარდი სამსახურში.
სამსახური - უფროსმა სამუშაოს გრძელვადიანი გეგმა წარმოადგინეო და გამწარებული ვეცი კომპიუტერს. ზურგი, რომ მეტკინა მივხვდი უნდა ავმდგარიყავი. გეგმაც გავაკეთე და მიუტანე ,,შეფს", სტატიაც გავსწორე და დავდე, ფოტოებიც ავარჩიე და ეგეც დავდე. ვალმოხდილი ავდექი და სამი საათისთვის დაღლილ-გასავათებულ -უხასიათოდ ქალაქში გავედი.
ქალაქი - ცხელა აუტანლად, შავები მაცვია, არადა მგონი ერთ-ერთი ჭრელად ჩამცმელი ვარ ამ ქალაქში. ხელფასი ახალი აღებული მაქვს, ხოდაა თავს უფლება მივეცი და მინანქრის მაღაზიაში შევიარეე, ვერცხლის საყურე მომეწონა ფასიც ნორმალური ქონდა და ვიყიდე. ყვითელი, ოთკუთხედი თეფშებიც მომეწონაა ძაან, მაგრამ არ მიქალია. ბოტასებიც ვიყიდე, ცოტა არანორმალურ ფასად, მაგრამ ცდუნებას ვერ გაუძელი. ,,ბარამბოს" არც თუ გემრიელი ძაან მარგარინიანი ნაყინიც ავლოკე და გონებაც გამომიკეთდა.


вторник, 31 мая 2011 г.

მოდიხარ

ჩემი ხალი, შენი ხელი.
კოცნა მწველი, დამდაგველი.
შენი თმა და ჩემი ჭიპი
უხდებოდნენ ერთმანეთს.

შენი ლუდი, ჩემი არაყი
ათქვეფით დავლიე.
მერე კი - შენს მხრებზე ფერებით ღამეც კი გავლიე.

შენი ნიკაპი და ჩემი ენა ავსებენ ერთმანეთს.
ჩემი მკერდი მეორე ოთახშიც გგგრძნობს.
ჩემი ჩაით დასვრილი შენი მაისური სკამიდან იჭყიტება.
ჩემი ფანჯრებიდან შენი თვალების მზე ცდილობს შემოსვლას.
მოდიხარ ჩემში.

понедельник, 2 мая 2011 г.

გადამიარააა

საბანი ცალ მხარეს გადახდილი ქონდა, გაუსწორე და წამოვედი.
გიჟი ღამე გვქონდა, გადარეული ღამე, გაუსწორე და წამოვედი.
ფრთები გვქონდა, ბუმბული აშლილი, ნისკარტები ვკორტნიდით ერთმანეთს.
მომწონდა.
მას ქონდა ის, რაც მე მასში ასე მაცოფებდა და თან მომწონდაა.
გადამიარაააააა

пятница, 15 апреля 2011 г.

თვის

მთა მინდა და ფიჩხი მინდა კოცონისთვის.
მთვარე მინდა სინათლისთვის.
თივა კიდე საწოლისთვის.
და შენ კიდე გათბობისთვის:)

понедельник, 11 апреля 2011 г.

:(

მოვკვდი.
საათნახევრიანი სიკვდილი მქონდა.
მერე დავბრუნდი.
არაფერი მიგვრძნია, არც ჭრელი მდელო დამინახავს და არც ადუღებული კუპრი.
ბლანტი მასა დამდიოდა ტანზე, სახლში დიდხანს ვიხეხე კანი. სისხლჩაქცევები რომ გამიჩნდა მერე გავჩერდი.
სხვანაირი სიკვდილი იყო.
ასეთი სიკვდილი აღარ მინდა.
არადა მართლა მოვკვდი.

среда, 16 марта 2011 г.

არაყი გადაკრა, მუცელი ჯერ აეწვაა, მერე და მერე ჩათბა.
სკამზე გაიჭიმა და აჟუჟუნებულმა ხალხს გადახედა.

пятница, 28 января 2011 г.

ასკილი
მომიყევი რამე, სასაცილო პასკვილი. ...
მომახურე მხრებზე შენი დიდი მხრები.
თითზე დამაფარე შენი თათმანები.