ამერია

ამეშალა გუშინ საგანგებოდ დავარცხნილი დალალები.
ამიცეტდა გონება ორი ჭიქა კონიაკის შემდეგ.
ამეხილა თვალები ბევრ რამეზე და ვინმეზე.
ამერია დღე და ღამე, ციკლი.
,,ამ ბოლო დროს ყველაფერი ამერია”.

ქურდი

ღამის ოთხის ნახევარია, არ მძინავს. ფანჯარაზე კაკუნია, ჯერ ნელა, მერე მოუხშირა, ბრახუნშიც გადავიდა. მინა აზანზარდა. საძინებლის ფანჯარაში ვიღაცას შემოღწევა უნდა. საბანი ნიკაპამდე მაქვს აფარებული და ფანჯარას უყურებ. ლანდი წამოვა, ბრახ ! მოასკდება ჩემს მინას, მერე უკან გადადის ისევ უკან ბრუნდება. არც მინა ტყდება და არც შუაღამის სტუმარი, ორივე ჯიუტობს. მოურიდებლად, ავხორცი მამრივით ოთახში შემოჭრას ლამობს ქარი. გარეთ გრიგალია!

ახლა არც ლექსს ვწერ და არც დღიურს, უბრალოდ . . .
საქართველოს იუსტიციის უმაღლეს საბჭოსა და საქართველოს საერთო სასამართლოებში მოქალაქესთან კომუნიკაციის სტანდარტები

მუხლი 3. პრინციპები
ა.
ბ.
გ
ე. უწყვეტობა - ანუ უწყვეტი კავშირი მოქალაქესა და მოსამართლე, მანდატურს . . . შორის?!

მუხლი 4. კომუნიკაციის დაწყება

მოქალაქის მიღებისას მოხელე ვალდებულია;

ა. დაამყაროს მასთან თვალებით კონტაქტი და გაუღიმოს ( აუუ ეს მომეწონა, გამოდის, რომ მანდატურ -მოსამართლე თვალების ენასაც უნდა ფლობდნენ. კაპას ქალებთან თვალები არ მოჭუტოთ, ვაითუ სხვანაირად გაიგონ! ქალი მოხელემ თვალები სითბოთი უნდა აივსონ, ოღონდ რაღაც დოზით ვაითუ მამაკაცებმა ესეც სხვანაირად გაიგონ!

ე. აგრძნობინოს მას კეთილგანწყობა (ესეც კარგია, მერე მიიღებენ სარჩელებს მოსამართლე წარბშეჭმუხნული დამხვდა და ვერ ვიგრძენი მისი სითბო, ხელი მკაცრად ჩამომართვა და თან გაყინული ჰქონდა)

მუხლი 18. ტანსაცმელი

6. როგორც ქალი, ისე კაცი მოხელეებისთვის აკრძალულია მოკლე შარვლის ტარება.(დადიან ეტყობა და)

7. კაბა, რომელსაც ქალი მოხელე ატარებს,( მინიშნებაც კარგია! ! ! ) არ უნდა იყოს ღრმად ჩაჭრილი და არ უნდა სცდებოდეს მის მუხლებს.( თუ აცდააააა, მტრისას! არც დაჯდომისას არ უნდა გამოჩნდეს მუხლისთავი ეტყობა, ბაბუაჩემმა დაწერა მგონი ეს მუხლი, თუმცა თვითონ ოფიციალურად სამი ცოლი ყავდა და არაოფიციალურს მე არავინ მეუბნებოდა)

8. ქალი მოხელეებისათვის დაუშვებელია ღრმად ჩაჭრილი ზედატანის ტარება. ( ეტყობა ვიღაცას მეტის მოთმენა აღარ შეუძლია, ხოდა აკრძალა, არადა რას გიშლის როგორც ბაბუაჩემი იტყოდა ,,თვალს ახარებს ჩემო ბატონო”)

აუუუ გაუტიეეეეეეეეე

უყვარს ზღვა, მზე, ტალღები და შარი - შური.
არ უყვარს სიცივე და ვერ გაუგია რაა თეთრი შური.
ეძებს ნისლიან ამინდში მზეს და ელოდება როდის გამორიყავს ზღვა ბოთლიან წერილს.
უკანკალებს ხმა სიმღერისას და მუცელს კუმშავს წელზე მოფერებისას.
ტუჩის საცხს არ ხმარობს, ჟარგონებს იცოცხლე!
იგუდება კორპუსში, თუმცა კი იქ უწევს ცხოვრება.
ხუმრობს ზოგჯერ მწარედ, მაინც კი არ იშლის.
თმას ნულზეც იპარსავს,ეკლესიაშიც დადის.
იმოსება ათასფრად, ჩანთა წითელია, ბოტასი სტაფილოსფერი, შარვალი ნაცრისფერი და ქურთუკი ყვითელი, ხანაც შავი და ნაცრისფერიც.
კითხულობს ყველაფერს და წერს ყველაფერზე, ,,სალფეტკზეც” კი.
ბევრს არ უყვარს, არც თვითონ გიჟდება ყველაზე.
სიტყვა ყველაზე -ს შემდეგ ადვილია გადასვლა ყველზე, რძეს არ სვამს ყველზე კი აბოდებს.
საშინლად ზარმაცია. სანამ კვერცხი არ მოადგება, მანამდე არ აკაკანდება.
ვერ ერკვევა ტექნიკაში და ვერაფერი გაუგო ჩინურ დამწერლობას.
ბავშვობაში ძმებთან ერთად თამაშობდა ომობანას, სულ პარტიზანი იყო.
პეპლების სასაფლაო ჰქონდა და ნათურის სითბოზე ჩამოცვენილ პეპლებს იქ მარხავდა.
21 ზომა სტაფილოსფერი ,,ვალინკები” ახლაც შენახული აქვს.
უამრავი ფოტო აქვს ბავშვობის, თვლის, რომ მაშინ ლამაზი იყო.
გრძელი ცხვირი აქვს, ოპერაციის გაკეთებას გულშიც კი არ ივლებს.
თმაზე ბებიის ნასწავლ მეთოდს ხმარობს და ხშირად ძმარს ივლებს.
ვერ სვამს ღვინოს და სვამს ერთი გადაკვრით არაყს.
აუუ გაუტიეეეეეეეე

კმაყოფილება - თავი პირველი

ნიძლავი წავაგე - ქუჩაში რიგითი შემხვედრებისთვის დამესვა კითხვა.

ქუჩა - თქვენ გაკმაყოფილებთ თქვენი ქმარი? ისმის წივილი რა მკითხეეეეე! ! ! დეგენერატო.ფუუ! ვინ ხარ? რა აზრი გაწუხებს! ! ! ვეცლები სწრაფად.
ქალი დაუკმაყოფილებელია, უფრო სწორად მოუფერებელი, თორემ ასე რამ გადარია? ვფიქრობ ჩემთვის და გამვლელ კაცს ვაჩერებ - თქვენ გაკმაყოფილებთ თქვენი ცოლი? კაცმა ერთი ამათვალიერა და მეუბნება ცოლს კი და არ გინდა ეს კმაყოფილება შენც გამოსცადო? ოოოოოო რას მკადრებთ! ! ! ვუწივივარ მე, ფუუუუუუუ ზიზღით ვუყურებ და სწრაფადვე ვშორდები.

ახალგაზრდა გოგოები მოდიან - იგივე კითხვას ვუსვამ. მე გათხოვილი ვარ, ანუ რას მეკითხები! -ისმის მის ხმაში.ხოდა გაკმაყოფილებთ თქვენი ქმარი? -ვაგრძელებ დაჟინებით, კიი, კიი იბნევა გოგო. კი მაკმაყოფილებს, დილით ფულს მიტოვებს საჭმელისთვის. მერე? დამაინტერესა მე და ვეკითხები. გოგო მშვიდად მპასუხობს - საღამოს მოდის სამსახურიდან დაღლილი და ყველაფერს მზად ვახვედრებ, მერე ვგრძნობ, რომ უკვე ვთავხედობ და გოგოს ვაქეზებ,ისიც აგრძელებს. გურამი არ სვამს, მუშაობს, ფულს მაძლევს, სახლში მოდის ჭამს და იძინებს, ასეთი ქმრის კმაყოფილი რატომ არ უნდა ვიყო? ახლა აქეთ მისვამს კითხვას. თვალები აქვს დიდი, ლურჯი და მიყურებს რას უპასუხებ. ოოო თქვენ ნამდვილად კმაყოფილი უნდა იყოთ, ვუღიმივარ და სწრაფად ვშორდები ირონია არ შემამჩნიოს. ისე მეც რამ გადამრია, ვფიქრობ და კითხვის დასმის სურვილიც მიქრება.

რა ნიძლავი აგვიტყდა და საერთოდაც ვინ მოიგონა ეს კითხვა? გავბრაზდი უცებ.
გოგოებმა ათი კაცისთვის უნდა დაგესვა ეგ კითხვაო ამიქოთქოთდნენ.
დავიკიდე. ახლა სახლში ვზივარ და ვფიქრობ - ეს კითხვა ჩემთვის რომ დაესვათ რას უპასუხებდი? ან საერთოდ როგორ მოვიქცეოდი?

გაგრძელება ,,სლედუეტ”

ისევ დამეწყო თეთრი ღამეები . . .

ისევ ოდნავი გაფაჩუნებისა და მეზობლების ღამეული საწოლების ღამეული ჭრიჭინის, კვნესისა და კუჭში გასვლის მსმენელი ვარ.

აჰა მორჩა, პირდაპირ გადაბრუნდა, ისეთი მძიმე ხმა იყო რომ, დიდ ღიპა მეზობელი მყავს და .

აჰა მორჩა, ჩარეცხა. ჩხხხხხხხ, ჩაიგრიალა მილში წყალმა.

ვააა ფშვინვაც მესმის? ხვრინვაც კი.

დ ა მ ა ძ ი ნ ე თ! ! !

მოდი!

არ მინდა დღეები გადიოდეს ასე.
ბალიშს შენი სუნი არ ასდიოდეს და საღებავიან თითს ცხვირზე არ მისმევდე.
განწყობა აღარ მაქვს, თუნდაც გავიდე გარეთ.
თმა დავივარცხნო, ის კაბა ჩავიცვა ასე, რომ გიყვარს და ახლა რომ არ გახსოვს.
ანდა არ იხსენებ, ხოდა ჯინაზე შარვლები მაცვია.ან რა ჯინი ამიტყდა?
არ მინდა უშენოდ მუსიკას უსმენდე, ან წიგნი ვიკითხო. ვისთან დავიცალო??
ჯინსიან მუხლებზე მინდა მოგეფერო და თავი დაგადო.
გრძელი თმა რად მინდა თუ არ მომეფერე:(
ჩაიც გამითავდა. ძველი მაცივრის კარებს შენი ძლიერი ხელი მოენატრა, მე კიდე ძლივს ვაღებ:(
ბუხარი არ ამინთია უკვე რა ხანია.
მოდი! ! ! როცა უკვე საკვამურიდან კვამლი ამოვა გვიან იქნება . . .

დილა მშვიდობისაოოოოოოო

გათენდა,
აუუ რა ღამე იყოოო.
მეც გავიტანჯე და საწოლიც.
საბანი დღეს შეიძლება გაქცეული დამხვდეს და დავრჩე ისევ ბავშვობისდროინდელი სტაფილოსფერი ადიელის ამარა:)
ახლა ბალიში?! ჩემთან ერთად ასჯერ გადატრიალდ-გადმოტრიალდა.
მერე ახმაურდა და ახმაურდა ყველაფერი, უკვე დაძინება მომინდა, მაგრამ . . .
კვერცხი მოვხარშე, შემწვარი საზიანოაო და, მაგრამ არ ვჭამე, აღარ მომინდა.
არც ჩაი დამილევია და რაღაც ბოდვა ფილმს მივაჩერდი, არ მახსოვს რას უყურე.
მუცელი მეტკინა, აბი ხორხში ჩავიდე თითქმის და თავაწეულმა წყალი ისე დავლიე. თავს როგორც კი წამოვწევ აბი ისევ უკან ბრუნდება, ვერ ვყლაპავ, მაგრამ ამჯერად ვეცადე და გამომივიდა:)
ისე რასაც ვცდილობ ის ყველაფერი გამომდის თითქმის.

აუუუუუუუუუ! ! ! !

დღე აუუუ - თი დაიწყო . . .
აუუუუ რა მეზარება ადგომააააააა!
აუუუ რა სიცივეაააააა! ! ! ფეხს ვყოფ საბნის გარეთ და ვყვირივარ.
აუუუუ ძაღლიც ყმუოდა წუხელ ეზოდან.
აუუუ გაზმორება რა კარგიააააა, ვიჭიმები რაც შემიძლიაა. ბებიის ნაქონი ფანელის ღამის პერანგიც ცოტაცაა და ტანზე შემომეხევა.
აუუუ ნეტავ ვინმე ცხელ-ცხელ ქაფქაფა ჩაის მომიტანდეს საწოლში, არა, ვინ მომიტანს მარტო ვცხორობ, ხოდა ვდგებიი.
აუუუუ რა ცივია იატაკიიიიიი, ფეხშიშველა სამზარეულოსკენ მივტანტალებ.
აუუუუ წინდების და ფლოსტების ჩაცმა მაინც ვიცოდეეეეე, რა მიყვარს ეს ფეხშიშველა სიარული.
აუუუუ, რომ შემეძლოს ასე ვიქნები ალბათ მთელი კვირა. დავლევ ჩაის დავიძინებ, მერე გავიღვიძებ, ისევ ჩაის დავლევ და ისევ დავიძინებ.
აუუუ მართლა როგორ მაკლია ძილი. სიზმრები საშინელი მაქვს, მაგრამ მაინც ძილისგუდა ვარ, წინა ცხოვრებაში ნეტა რა, ან ვინ ვიქნებოდი? გიორგი მეუბნება რომ გველი, თიკოს ეცინება ხმამაღლა, როგორც ვხვდები მასაც მოწონს ეს აზრი. მე კი ამ დროს პირს ვაღებ, ენას ტუჩზე ვადებ და ბეეეეეეე ვიძახი ჩემებურად. ისინი ისევ იცინიან. იციან ჩემი ეს ჟესტი, ანუ ,,ლაითად” გავბრაზდიი.
აუუ მობილური რეკავს. ვეძებ ყველგან, ბალიშის ქვეშ, საბანში, ტანსაცმლის ხროვაში, ტაფასაც კი ავხადე თავი საწოლის სიღრმეში შეცურებულა, ვიხრები ჩაის ჭიქით. საწოლის ქვეშ მობილურს, რომ მივწვდე ნახევრად შევძვერი.
აუუუუუუუუუუუუუუ ცხელი წყალი თითებზე მესხმებააა. გამიგია ასეთ დროს საკუთარი შარდია კარგიო, მაგრამ არააააა არ მომწონს ეს იდეა.
ააააუუუუუუუუ თითები ძალიან მეწვის, ფანელის პერანგზე გრძელ კაბას ვიცმევ, შიშველ ფეხებს ჩექმაში უყრი, გზადაგზა პალტოს და ქუდს ვიფარებ და კიბეებზე ჩავრბივარ. აფთიაქი ხუთას მეტრშია. გარეთ ნისლია და თოვას აპირებს. მიყვარს ასეთი ამინდი. რაღაც უკაცრიელის შეგრძნება კი მოაქვს, მაგრამ მაინც.
ააუუუუუუუუუ აქ მუდამ ხალხმრავლობაა. სოკოებივით არის ქალაქში აფთიაქები მომრავლებული, მაგრამ მაინც სულ რიგებია და რიგები. ცრემლები მომდის და თითებს სულ ვუბერავ. ნეტა მართლა გველი ვიყო, კანს გავიცლი და აღარ ამეწვება, ვფიქრობ უაზროდ.
- დამწვრობის რა გაქვთ? - ვცდილობ ურიგოდ მივაწვდინო ხმა მინის იქით მჯდომ ფარმაცევტს, რომელსაც თითებზე ვარდისფერი ლაქი უსვია და ლამაზად აწკაპუნებს კლავიატურაზე.
ააუუუუ, უფრო ამეწვა.
- დამწვრობის რა გაქვთ? მომეცით! - ხმას აუწიე დაა ზურგს უკან ხმა მომესმა
- ბებიის მიერ გაკეთებული რაიმე მალამო არ მოგეპოვებათ სახლში? მოვიხედეეეეეეე. ბიჭი –კაცი დგას ჩემს წინ, ასე 28 წლის თეთრ ხალათში, არ მიყვარს ფარმაცევტი კაცები , რაღაც არ მომწონს. ახლა დგას ეს ფარმაცევტი კაცი ჩემს წინ და რაღაც მალამოზე მელაპარაკება. რა ბებიის მალამო! რას ბოდავს?
აუუუ, ჩემსკენ წამოვიდა, მომიახლოვდა და უხეშად მეკითხება
_ მაჩვენეთ რა დაიწვით! მეც მორჩილად უწოდებ ხელს.
- ეს ხელი დაიწვით? მეკითხება გაოცებული.
- კი დახედეთ, თითებზე ბევრი არაფერი მეტყობა მაგრამ ძალიან მეწვის.
- კოლხური დაგიამებთ, მეუბნება და მინაზე თითს უკაკუნებს, კოლხურ მალამოს ითხოვს.
აუუუუუუუ კაცის დანახვაზე ვარდისფერლაქიანი ფარმაცევტი ფეხზე დგება იღიმება და პასუხობს - დიახ ბატონო დავით!
აუუუუუუუ პერსონააა, ვფიქრობ ჩემთვის და თითები ისე მეწვის ლამისაა ავღრიალდე. შიშველი ფეხებიც გამეყინა, ფეხის თითებიც ამეწვა. ვარდისფერლაქიანი გამონარნარდა, პატივი დამდო შემომხედა და მკითხა
- რა დაიწვით?
ააუუუუუუ ახლა ამას უხსენი. კოლხური მალამო თეთრხალათიანს უკვე ხელში უჭირავს და მიყურებს.
_ მომეცით წავისმევ, გამოვსტაცე ხელიდან მწვანე ,,ტუბიკი” , წავისვი. შვება ვერ ვიგრძენი.
- კიდევ გეწვით? - მეკითხება.
- ახლა ფეხის თითები, ვპასუხობ უცებ.
- ფეხებიც დაიწვით, თანაგრძნობა ისმის კაცის ხმიდან.
- არა გავიყინე, ვპასუხობ ისევ გაღიზიანებული და რატომღაც დაბლა ვიხედები,
აუუ ხელის მტკაველის სიგრძეზე ფანელის ღამის პერანგი მიჩანს. ექიმიც დაბლა იხედება, მე თავი არ ამიწევია დაბლიდან ამოვხედე, ვხედავ ტუჩები უთრთის.
აუუუუ ვხვდები რა სასაცილო ვარ, არადა ეს ექიმი რა მოწესრიგებულიაა.
- ბებიაჩემს ქონდა ასეთი პერანგი მეუბნება სიცილით.
- ესეც ბებიას ნაქონია ვპასუხობ და სიბრაზისგან დამწვრობა აღარ მასხოვს.
- ზუსტად ასეთი ქონდა, განაგრძობს ექიმი, გრძელ სახელოებიანია ხომ და წინ გვირილა ღილებით?
აუუუუუუუუ ჩემი ღამის პერანგიც ასეთია, ხმამაღლა არ ვპასუხობ, მხოლოდ თავს ვუქნევ.
- ბებია ბალახებისგან მალამოებს აკეთებდა, ხოდა ამიტომაც გკითხეთ წეღან მალამოზე თუ ერთნაირი პერანგები გაქვთ, შესაძლოა მალამოები თქვენც გქონოდათ სახლში, ეცადა ზრდილობიანად აეხსნა წეღანდელი უაზრო კითხვა ექიმმა. ავხედე, არაა ზრდილობის გამოსახატავად სულაც არ მეუბნებოდა უბრალოდ ლაპარაკობდა, რომ ხარხარი შეეკავებინაა, მაინც ვერ შეძლო ერთი კიდევ ამაყოლა თვალი და ახარხარდაააააააა.
აუუუუუ რა გავბრაზდიიიიიიიიიიიიიიიიი! ! ! !
აუუუუუუ რა მალე გათენდააა.
აუუუუუუ ძილი ისევ არ მეყო.
აუუუუუუ ნიცა მთელი ღამე ჭირვეულობდა.
აუუუუუ ისევ მაგრა ცივაა. ფანელის არა ატლასის პერანგი მაცვია, თუმცა ფეხზე შალის წინდები. საწოლთან ფლოსტებიც აწყვია.
აუუუუუუ ცხელი ჩაის სურნელი ნელ ნელა მიახლოვდებაა.
აუუუუუუ ასე ყოფნა ალბათ არასდროს, არაასდროს არ მომწყინდება.
- ფრთხილად ხელი არ დაიწვა, მეუბნება დათო და ჩაის მაწვდის.
აუუუუუუ მინდა სულ,სულ,სულ ასე ვიყოთ.
აუუ მე ისევ პერანგით ვარ, გრძელი ღამის პერანგით, თმაბურძგნული, ოღონდ ბედნიერი. დათო სამსახურში მიდის და მკაცრად პიჯაკშია გამოწყობილი, ისევ ისეა მოწესრიგებული. ნიცას კი ჩემი ფანელის ღამის პერანგით შეკერილ გულის ფორმის ბალიშზე უდევს თავი და ჩვენს საწოლზე ძინავს. რაც არც დათოს დედას და არც დედაჩემს არ მოწონს. შენ დათო გააგიჟე, ახლა ორივე ბავშვს გააგიჟებთ, მეუბნება დედა. დათოს დედა მხოლოდ თავის გადაქნევით შემოიფარგლება ხოლმე.
აუუუუუუუ იმ დღეს რომ თითები არ დამწვოდააააააააააა.

გვირილები

გვირილები ჩამიწენი თმებში.
ყვითელგულა ყვავილები.
ყვითელი ხომ სიძულვილის ნიშანია .
შევცბი.
შენ კი არც კი გინანია, მიმატოვე თქეშში.
მერე არც მე მინანია, მიტოვება შენი.
გვირილები კვლავ აყვავდა, მეც თმა შევიჭერი.
დალალები როგორც გაქრა, ისე გაქრა გრძნობა.
არდა ჩვენს ერთდა ყოფნას არაფერი სჯობდა.

გახსოვს?

გახსოვს პეშვით, რომ მომიტანე წყაროს წყალი?
ვერ დავლიე და გეწყინა.
გახსოვს უჩემოდ რომ წახვედი რაჭაში
იქიდან დამირეკე და მერე მე მეწყინა.
ხევსურეთს როგორ ამომადექი?
რაჭაში წამოსვლა მე კი ვერ გავბედე.
შემეშინდა.
ვაითუუუუუუუუ,
ეს ვაითუ ახლაც მაწვალებს
გამიქარწყლეეეეეეეეეე
ანდა გადაჩვევა მასწავლე.

ვისაც თვალ აქ . . .

(ლექციათა კურსიდან “ადამიანი და ხალხი”)

,,ძნელად მოსაძებნია მასზე ადამიანური ურთიერთობა, რომელიც დედა-შვილს აკავშირებს. უაღრესად უნიკალური არსება _ დედა ხომ თავისი უნიკალური ქმნილების _ შვილის გამო ცხოვრობს. სწორედ ამ კონკრეტულ მამაკაცს უყვარს სწორედ ეს კონკრეტული ქალი _ შეუდარებელი, შეუცვლელი, ერთადერთი. მათი ქცევა, მათი ერთმანეთისადმი დამოკიდებულება პიროვნებათშორისი ურთიერთობის ძალზე ნათელი მაგალითია. ბარემ აქვე შევნიშნოთ: შეყვარებული წყვილი ყველაზე ხშირად და ყველაზე მეტად საუბრითაა დაკავებული. რა თქმა უნდა, სასიყვარულო ალერსსაც ეძლევიან, თუმც, ესეც საუბრის გაგრძელებაა, ოღონდ _ სხვა ფორმით. ამას დაზუსტება აღარ სჭირდება. სიყვარული, რომელსაც მზერა და ალერსი ასულდგმულებს, უფრო მეტად ცოცხლდება საუბრით, დაუსრულებელი დიალოგით. სიყვარული მგალობელი ფრინველივით სტვენს და ჭიკჭიკებს, სიყვარული მჭევრმეტყველია და, თუ რომელიმე შეყვარებული მაინც დუმს, ეს იმას ნიშნავს, რომ მას სხვაგვარად არ შეუძლია. ის ბუნებითაა გამორჩეულად მდუმარი.
ეს უაღრესად ინდივიდუალური ქმედება, რომელსაც ორივე მონაწილე მთელ თავის პიროვნულ სიღრმეს ახმარს, ორიგინალური შესაქმის ეს უწყვეტი აქტი _ სიყვარული _ შუამავლად მეტყველებას ირჩევს. ლაპარაკი გარკვეული ენის გამოყენებას ნიშნავს, თუმც, შეყვარებულებს არ შეუქმნიათ იგი. ენა, რომელზეც მიჯნურები საუბრობენ, მათთან ერთად არსებობდა, საზოგადოებაში ფეთქავდა. ბავშვობაშივე ჩასახლდა მასში ადამიანთა სამეტყველო აღქმასთან ერთად. რამეთუ ენას _ იმთავითვე და სამუდამოდ მარად მშობლიურს _ ითვისებენ არა გრამატიკიდან ან ლექსიკონიდან, არამედ _ მხოლოდ ადამიანური მეტყველებიდან. ყველა მიჯნურს სურს რაღაცის თქმა, ბევრის გამოთქმა, მაგრამ სინამდვილეში ეს სურვილი მხოლოდ ერთს ნიშნავს _ გიამბოთ საკუთარ ცხოვრებაზე, თითოეულის განუმეორებლად ინდივიდუალურ ყოფაზე. როცა ერთ-ერთ პირველ ლექციაში აღვნიშნე, ადამიანთა ცხოვრება თავიდან ბოლომდე რადიკალური მეტყველებაა-მეთქი, დავამატე, რომ სიყვარული ორი მარტოობის გაცვლა-გამოცვლის, ორი იდუმალი შინაგანი სამყაროს შერწყმის ცდაა და თუ ის წარმატებით დასრულდა, ორი ნაკადი გაერთიანდება, ორი ცეცხლი ერთურთს შეედუღება. აი, რატომ ეუბნებიან შეყვარებულები ერთმანეთს: “ჩემო სიყვარულო!” ან სხვა მათ დარ სიტყვებს”.

ხოსე ორტეგა-ი-გასეტი

ბაბუ

- იმერელი იქნები? – მკითხა ბაბუას ხნის კაცმა მარშუტკაში, ჯერ გაუღიმე და თავი დაუქნიე.
- ზესტაფონიდან ხარ? ვანიდან? ბაღდადიდან? ხონიდან? საჩხერიდან? სამტრედიიდან? თერჯოლიდან? ჭიათურიდან? ხარაგაულიდან? - ჩაამოყარა უცებ.
- არცეთიდან –უპასუხე ღიმილით.
- იმერელი, რომ იყავი მივხვდი, შეგხერდე და მაშინვე მივხვდი –არ დაცხრა მოხუცი.
- როგორ მიხვდით? - გულუბრყვილო გამომატყველებით ვკითხე მე. აი, შტერი გოგოები რომ სვამენ კითხვებს ისე, ბოლო მიხვდ – იიიიიიით? გავაგრძელე. კარგ ხასიათზე დავდექი. უფ, ამოვისუნთქე და სამსახური დროებით გადამავიწყდა.
-მივხვდი რა - ახალგაზრა ბიჭივით შეიშმუშნა მოხუცი. ისევ გაუღიმე.
-ზარი გამაშვებინეთ რა -მთხოვა მოულოდნელად. სადღაც დარეკა, არ უპასუხეს, სახეზე წამოწითლდა და შემომხედა. ჩემი ჩასვლის დრო იყო, დავემშვიდობე და ჩამოვედი.გზა გადავირბინე და სამსახურის კარი შევარე რომ SMS მომივიდა.
-მე აკაკი ვარ, მარშუტკაში რომ ზარი გამაშვებინეთ, ვიმეგობროთ - ჩემს ხარხარზე მთელი სამსხური გარეთ გამოეფინა და გაოცებულები შემომცქეროდნენ.

აკაკი ბაბუა ახლაც ვერ წარმომიდგენია როგორ კრეფს SMS , თუმცა კი ახლაც ვხარხარებ როცა ის SMS მახსენდება.

ამოგიჩემე:)

ამოგიჩემე,

ბავშვობიდან გამომყვა.
სოფელში –
ვინც არ მინდოდა მას ბებია ჭიშკრიდანვე ტკბილი სიტყვით იშორებდა.
რაც არ მინდოდა ის სახლში არასდროს კეთდებოდა.
ჭუკები მიყვარდა და მამა გატანჟული იყო მათი თრევით, მუყაოს კოლოფში ჩავსვამდი და . . .
მერე მე და ბებია ჭინჭრის საკრეფად ერთად დავდიოდით, ჭუკებს ცალკე და მე ცალკე მიკეთებდა ბებია ჭინჭის ფხალს.

დედა ამბობდა იმდენ ჭინჭრის ფხალს ჭამს ეს ბავშვი ეყვარება აბა არა ჭუკებიო:)

ხელისგულზე დავიდებდი მოხარშულ მწვანე ჭინჭარს, დავიძახებდი ჭუკ-ჭუკ ჭუკ და ხელისგულიდან კენკავდნენ პატარა ჭუკები საჭმელს.

ორი ჭუკი სოხუმშიც წავიყვანე, ჩემს რუს-ქართველა მამიდაშვილებთან თავი მომეწონდა დაუტოვე მერე იმათ ეშერაში.
ეს ბავშვობაში დარჩა.

ამოგიჩემე,

ახლა ბებია აღარ მყავს, მის შემდეგ აღარც ჭუკი მყოლია, აღარც ეშერაში ვყოფილვარ და ჭინჭრის ფხალიც აღარ მიჭამია.

სიჯიუტე კი გამომყვა, ხოდა . . .

ვატარებ:)

ვატარებ სამაჯურს, ,,ბრასლენტებს” საათს, ზოგ ზოგიერთების ლაპარაკს და შენს სიყვარულს.

შენ

მეფიქრება შენზე

ვდგავარ სოფლის ორღობეში, მათოვს თმებზე.
მევსება მკერდი სითბოთი, ვნებით, კვდომით და ჟინით.
მასხოვს ტალღების ტლაშა-ტლუში, ჩვენი ყიჟინით.

მეფიქრება შენზე.

ყაყაჩოების მინდორი მომენატრა, კაბა გახეული გვერდზე.
ვერ მეწეოდი და ხელი წამატანე, თმებიც გამეწეწა ველზე.
ის პატარა ჩანჩქერიც მომენატრა, შიშველი ბანაობაც ტბაში.
რა კარგი იყო, რა კარგი იყო, რა კარგი იყო მაშინ.

ყინვა

ჩვეული პოზა. სადაა მეტამორფოზააააა!
იგივე ბინა.
ისევ ის გულებიანი ზეწარი,
გაჩერებული საათი.
ფანჯარასთან დიდი კაქტუსი და იქიდან უსახო ხედი.
მომბეზრდა.

მეხუთე დღეა მომვლელი ვარ. თეო გაცივდა. თავიდან მაღალი სიცხე ჰქონდა, ახლა ცოტა არა უშავს. ცალ ფილტვზე ანთება აქვს, ყოველი მოძრაობის დროს სახე ეცვლება. წოლითი აქვს და ფანჯარა სულ ღია მაქვს სუფთა ჰაერისთვის. სითხე უნდა მიიღოს ბევრი და მასთან ერთად მეც ვიჭყიპები.
თიკო ყოველდღე ამოდის, ,,თუ ღვთის ნებაა სალხშიც გავცივდები და ვირუსი იქაც შემხვდებაო", –მითხრა თავისებური კისკისით.

სასწრაფოს ყოველ დღე ვიძახებ, ხან რისთვის, ხან რისთვის. უბნის ექიმს დაურეკე და ქალაქში არ ვარო, შეეშინდა! H1ნ1 ვირუსი ყველას აფრთხობს, თუმცა მე პირბადესაც არ ვხმარობ. სასწრაფოს ექიმიც არ იკეთებს პირბადეს, რაღაც მომწონს სიცოცხლის უსაზღვროდ მოყვარულ ჩემს ნათესავ – მეგობარ –ნაცნობების ფონზე.

შუქი ჩაქრა, ნეტავ რატომ? თეოსაც ღვიძავს. ინტერნეტშია დაკარგული. სანთელი ავანთე და ვწერ, ისე ადამიანი გაჭირვების დროს იცნობაო მართალია.

მეზობლები აივნიდან და ფანჯრებიდან მეკონტაქტებიან, მეცინება.

უკვე ბევრ ვინმეზე მეცინება, თუმცა არა გულიანად, რაღაც სიმწრით.
თამარა დეიდასთან არ შევდიოდი, გადაირია, თიკო იდგა და იცინოდა, ბაჩო ყავდათ სტუმრად, გაკოცო-თქო ვკითხე, ისიც გადაირია, წამოხტა და რამდერნჯერმე მაკოცა, მე ამეტირა, რაღაც გულჩვილი გავხდი, თეთეს ავადმყოფობის დროს სულ ასეთი ვხვდები.

ახლა უკვე წარმომიდგენია შიდსი ვირუსით რომ ვიყო ინფიცირებული რა მოხდებოდა.

ბულიონის გაკეთება ვისწავლე, კარგი გამოვიდა.

დილით რეზინის, წითელი ხელთათმანებს წამოვიცვამ, ასე დავდივარ, ვხეხავ და ვქლორავ ყველაფერს. წიკი ავიკიდე რაღაც უაზრო, სულ არ გამყვეს ნეტა.

საღამოობით თეთეს ლექსებს ვუკითხავ, ღამის ორის ნახევარზე წამლის დალევა უწევს და ვფხიზლობთ.

კონკურის დაჯილდოებაზე დამირეკეს, ნეტავ ვინ გაიმარჯვა? თეო უკვე კარგადაა და წავალ.

ვაშლის ნამცხვარიც გავაკეთე, როგორი ამას არ ვამბობ.

თეთე კარგადაა, დღეს მომინდა თმა სხვანაირად გამეკთებინა, მერე გადავიფიქრე, დამეზარა.

,,ნატვრის ხეს” ვუყურე, არ მინდოდა მეყურებია, ძლივს გამოვძვერი მგონი, მაგრამ…. . . თვალი ვერ მოვაცილე.

ბროწეულის აყვავილებამ ბოლოს ცოტა გამომიყვანა. თეთე ბროწეულზე გიჟდება, მე ვერ ვჭამ. ბრრრრრრრრრ მაჟრიალებს.
მგონი დავბრუნდი . . .

წავედი, მოდიხარ?
იქ დაგელოდები,ჩასახვევთან, ქუჩის ბოლოს.

წამოდი, ვიაროთ, ვიაროთ, დავიღალოთ.

იიიიიი

ლოდი, დიდი შავი ლოდი ბეჭის დაბლა.
მირჩევნია ყინულის იყოს და დადნეს. თორემ ჰადაჰაააააა
არადა არც დნება და უფრო მძიმდება.
სადამდე გავძლებ, ან სადამდე ვათრევ არ ვიცი.
გაძლებაზე ვარ, ვის ან რის არ ვიცი, თუმცა კი ერთია -უძლებ!
მომ - ენატრეეეეეეეეეეეე
მომ - ხვიე ხელიიიიიიიიიი
მომ - წყურდიიიიიიიიიიიიი
ნუ -მომ - კალიიიიიიიიიიიიიი