მეხუთე დღეა მომვლელი ვარ. თეო გაცივდა. თავიდან მაღალი სიცხე ჰქონდა, ახლა ცოტა არა უშავს. ცალ ფილტვზე ანთება აქვს, ყოველი მოძრაობის დროს სახე ეცვლება. წოლითი აქვს და ფანჯარა სულ ღია მაქვს სუფთა ჰაერისთვის. სითხე უნდა მიიღოს ბევრი და მასთან ერთად მეც ვიჭყიპები.
თიკო ყოველდღე ამოდის, ,,თუ ღვთის ნებაა სალხშიც გავცივდები და ვირუსი იქაც შემხვდებაო", –მითხრა თავისებური კისკისით.

სასწრაფოს ყოველ დღე ვიძახებ, ხან რისთვის, ხან რისთვის. უბნის ექიმს დაურეკე და ქალაქში არ ვარო, შეეშინდა! H1ნ1 ვირუსი ყველას აფრთხობს, თუმცა მე პირბადესაც არ ვხმარობ. სასწრაფოს ექიმიც არ იკეთებს პირბადეს, რაღაც მომწონს სიცოცხლის უსაზღვროდ მოყვარულ ჩემს ნათესავ – მეგობარ –ნაცნობების ფონზე.

შუქი ჩაქრა, ნეტავ რატომ? თეოსაც ღვიძავს. ინტერნეტშია დაკარგული. სანთელი ავანთე და ვწერ, ისე ადამიანი გაჭირვების დროს იცნობაო მართალია.

მეზობლები აივნიდან და ფანჯრებიდან მეკონტაქტებიან, მეცინება.

უკვე ბევრ ვინმეზე მეცინება, თუმცა არა გულიანად, რაღაც სიმწრით.
თამარა დეიდასთან არ შევდიოდი, გადაირია, თიკო იდგა და იცინოდა, ბაჩო ყავდათ სტუმრად, გაკოცო-თქო ვკითხე, ისიც გადაირია, წამოხტა და რამდერნჯერმე მაკოცა, მე ამეტირა, რაღაც გულჩვილი გავხდი, თეთეს ავადმყოფობის დროს სულ ასეთი ვხვდები.

ახლა უკვე წარმომიდგენია შიდსი ვირუსით რომ ვიყო ინფიცირებული რა მოხდებოდა.

ბულიონის გაკეთება ვისწავლე, კარგი გამოვიდა.

დილით რეზინის, წითელი ხელთათმანებს წამოვიცვამ, ასე დავდივარ, ვხეხავ და ვქლორავ ყველაფერს. წიკი ავიკიდე რაღაც უაზრო, სულ არ გამყვეს ნეტა.

საღამოობით თეთეს ლექსებს ვუკითხავ, ღამის ორის ნახევარზე წამლის დალევა უწევს და ვფხიზლობთ.

კონკურის დაჯილდოებაზე დამირეკეს, ნეტავ ვინ გაიმარჯვა? თეო უკვე კარგადაა და წავალ.

ვაშლის ნამცხვარიც გავაკეთე, როგორი ამას არ ვამბობ.

თეთე კარგადაა, დღეს მომინდა თმა სხვანაირად გამეკთებინა, მერე გადავიფიქრე, დამეზარა.

,,ნატვრის ხეს” ვუყურე, არ მინდოდა მეყურებია, ძლივს გამოვძვერი მგონი, მაგრამ…. . . თვალი ვერ მოვაცილე.

ბროწეულის აყვავილებამ ბოლოს ცოტა გამომიყვანა. თეთე ბროწეულზე გიჟდება, მე ვერ ვჭამ. ბრრრრრრრრრ მაჟრიალებს.
მგონი დავბრუნდი . . .