კმაყოფილება - თავი პირველი

ნიძლავი წავაგე - ქუჩაში რიგითი შემხვედრებისთვის დამესვა კითხვა.

ქუჩა - თქვენ გაკმაყოფილებთ თქვენი ქმარი? ისმის წივილი რა მკითხეეეეე! ! ! დეგენერატო.ფუუ! ვინ ხარ? რა აზრი გაწუხებს! ! ! ვეცლები სწრაფად.
ქალი დაუკმაყოფილებელია, უფრო სწორად მოუფერებელი, თორემ ასე რამ გადარია? ვფიქრობ ჩემთვის და გამვლელ კაცს ვაჩერებ - თქვენ გაკმაყოფილებთ თქვენი ცოლი? კაცმა ერთი ამათვალიერა და მეუბნება ცოლს კი და არ გინდა ეს კმაყოფილება შენც გამოსცადო? ოოოოოო რას მკადრებთ! ! ! ვუწივივარ მე, ფუუუუუუუ ზიზღით ვუყურებ და სწრაფადვე ვშორდები.

ახალგაზრდა გოგოები მოდიან - იგივე კითხვას ვუსვამ. მე გათხოვილი ვარ, ანუ რას მეკითხები! -ისმის მის ხმაში.ხოდა გაკმაყოფილებთ თქვენი ქმარი? -ვაგრძელებ დაჟინებით, კიი, კიი იბნევა გოგო. კი მაკმაყოფილებს, დილით ფულს მიტოვებს საჭმელისთვის. მერე? დამაინტერესა მე და ვეკითხები. გოგო მშვიდად მპასუხობს - საღამოს მოდის სამსახურიდან დაღლილი და ყველაფერს მზად ვახვედრებ, მერე ვგრძნობ, რომ უკვე ვთავხედობ და გოგოს ვაქეზებ,ისიც აგრძელებს. გურამი არ სვამს, მუშაობს, ფულს მაძლევს, სახლში მოდის ჭამს და იძინებს, ასეთი ქმრის კმაყოფილი რატომ არ უნდა ვიყო? ახლა აქეთ მისვამს კითხვას. თვალები აქვს დიდი, ლურჯი და მიყურებს რას უპასუხებ. ოოო თქვენ ნამდვილად კმაყოფილი უნდა იყოთ, ვუღიმივარ და სწრაფად ვშორდები ირონია არ შემამჩნიოს. ისე მეც რამ გადამრია, ვფიქრობ და კითხვის დასმის სურვილიც მიქრება.

რა ნიძლავი აგვიტყდა და საერთოდაც ვინ მოიგონა ეს კითხვა? გავბრაზდი უცებ.
გოგოებმა ათი კაცისთვის უნდა დაგესვა ეგ კითხვაო ამიქოთქოთდნენ.
დავიკიდე. ახლა სახლში ვზივარ და ვფიქრობ - ეს კითხვა ჩემთვის რომ დაესვათ რას უპასუხებდი? ან საერთოდ როგორ მოვიქცეოდი?

გაგრძელება ,,სლედუეტ”