გუშინ “KEEP SMILING ანუ გაიღიმეთ” ვნახე.
სანამ ვნახავდი მესმოდა - მაგარი ფილმიაა, კარგი ფილმია.
კინომცოდნეებმა შეაფასეს ეს ფილმი, რაც წავიკითხე კიდეც. ჩემთვის ფილმები იყოფა - ფილმები, რომლებიც მომწონს და ფილმები, რომლებიც არ მომწონს.
ეს ფილმი მომეწონა, ვიტირე. ბოლოს არაა, უფრო იმ მონაკვეთზე მოხუცი დედა ბანაობისას შვილს როცა ეუბნება საპონი თვალებში ჩამივიდაო.
მე არც სილამაზის კონკურსებს ვუყურებ, არ მაინტერესებს. მე ბინა და 25 ათასი უფრო მხიბლავს სიმართლე რომ გითხრათ და თუ ეს კონკურსი ამ ფულს და თანხას მომაგებინებს მინდა.
მეც შიშველი ქალის ფოტო უფრო მაინტერსებს, ვიდრე მისი გახუნებული და წამლისუნიანი ყოფის დანახვა.
მეც თმებით ვათრევ იმ ბოზს, რომელიც ჩემი მეგობარი ბიჭის წართმევას დამიპირებს, მერე რა რომ ქმარი მყავს და შვილების დედა ვარ. მომწონს ეს პატარა ბიჭები დაა.
ჩემთვის კახპაა ქალი, რომელიც ჩემს ქმართან იწვა, თუნდაც სიყვარულის გამო. მერე რა რომ მე შვილისხელა საყვარელი მყავს (არ მინდა სიბერე!!)
მე ჩვეულებრივი ქალი ვარ, ჩვეულებრივი!!!
ხოლო, როცა ამ ფილმს ვუყურებდი გვანცასნაირი ვიყავი.
როცა კარგ ფილმს ვუყურებ სულ ვფიქრობ როგორ დაამთავრებს რეჟისორი, ვერც გავჭვრიტავ ხოლმე, ესაა ალბათ კინოს სიკარგე. ასე დასრულდა ეს ფილმიც ბანალურად სიკვდილით, მაგრამ მთავარი შემდეგ იწყება როგორ ხდებიან ეს ჩვეულებრივი ქალები არაჩვეულებრივები.
ამ ქალების სახით გვანცამ ნაწარმოები ბოლომდე დაუკრა.
სცენამ - რა ჩაიდინე გვანცა!! - როცა ხმამაღლა ტირის ქალი, რომლის ქმართანაც გვანცა იწვა, ამაფორიაქა.
ჟურნალისტიც კომიკური სახეც საკმაოდ კარგია, რაც არ უნდა დაუჯდეს კარგი ინფორმაცია დადოს მერიის მიერ მოწყობილ კონკურსზე და ფინალამდე მიიყვანოს კონკურსი, თუნდაც ქალები მკლავის გადაგრეხვითა და იდაყვების დაჭერით გაამაგროს სცენაზე.
ოღონდ ესაა ფილმში ქალი პერსონაჟები არიან კარგები, კაცები კი საძაგლები.
მე ფილმი “KEEP SMILING ანუ გაიღიმეთ” მომეწონაააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააა
სანამ ვნახავდი მესმოდა - მაგარი ფილმიაა, კარგი ფილმია.
კინომცოდნეებმა შეაფასეს ეს ფილმი, რაც წავიკითხე კიდეც. ჩემთვის ფილმები იყოფა - ფილმები, რომლებიც მომწონს და ფილმები, რომლებიც არ მომწონს.
ეს ფილმი მომეწონა, ვიტირე. ბოლოს არაა, უფრო იმ მონაკვეთზე მოხუცი დედა ბანაობისას შვილს როცა ეუბნება საპონი თვალებში ჩამივიდაო.
მე არც სილამაზის კონკურსებს ვუყურებ, არ მაინტერესებს. მე ბინა და 25 ათასი უფრო მხიბლავს სიმართლე რომ გითხრათ და თუ ეს კონკურსი ამ ფულს და თანხას მომაგებინებს მინდა.
მეც შიშველი ქალის ფოტო უფრო მაინტერსებს, ვიდრე მისი გახუნებული და წამლისუნიანი ყოფის დანახვა.
მეც თმებით ვათრევ იმ ბოზს, რომელიც ჩემი მეგობარი ბიჭის წართმევას დამიპირებს, მერე რა რომ ქმარი მყავს და შვილების დედა ვარ. მომწონს ეს პატარა ბიჭები დაა.
ჩემთვის კახპაა ქალი, რომელიც ჩემს ქმართან იწვა, თუნდაც სიყვარულის გამო. მერე რა რომ მე შვილისხელა საყვარელი მყავს (არ მინდა სიბერე!!)
მე ჩვეულებრივი ქალი ვარ, ჩვეულებრივი!!!
ხოლო, როცა ამ ფილმს ვუყურებდი გვანცასნაირი ვიყავი.
როცა კარგ ფილმს ვუყურებ სულ ვფიქრობ როგორ დაამთავრებს რეჟისორი, ვერც გავჭვრიტავ ხოლმე, ესაა ალბათ კინოს სიკარგე. ასე დასრულდა ეს ფილმიც ბანალურად სიკვდილით, მაგრამ მთავარი შემდეგ იწყება როგორ ხდებიან ეს ჩვეულებრივი ქალები არაჩვეულებრივები.
ამ ქალების სახით გვანცამ ნაწარმოები ბოლომდე დაუკრა.
სცენამ - რა ჩაიდინე გვანცა!! - როცა ხმამაღლა ტირის ქალი, რომლის ქმართანაც გვანცა იწვა, ამაფორიაქა.
ჟურნალისტიც კომიკური სახეც საკმაოდ კარგია, რაც არ უნდა დაუჯდეს კარგი ინფორმაცია დადოს მერიის მიერ მოწყობილ კონკურსზე და ფინალამდე მიიყვანოს კონკურსი, თუნდაც ქალები მკლავის გადაგრეხვითა და იდაყვების დაჭერით გაამაგროს სცენაზე.
ოღონდ ესაა ფილმში ქალი პერსონაჟები არიან კარგები, კაცები კი საძაგლები.
მე ფილმი “KEEP SMILING ანუ გაიღიმეთ” მომეწონაააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააა
Комментариев нет:
Отправить комментарий