მწვანეე

მივედე -მოვედე,
კაბის ბოლო თითებზე დავიხვიე პატარა გოგოსავით, მაგრამ სათქმელი ვერ ამოვთქვი.
არადა მინდოდა კი.
კივილი მინდოდა, დაგუბებულის ამოხეთქვა.
გამოშვება . . .
ამოუვსების ამოვსება.
ნაცრისფერის გამწვანება.
კაკლის მწვანე კანს, ჯერ დაუმწიფებელს ხელებზე ვისმევდი, ტუჩებზეც, კი მწვავდა, მაგრამ რაღაც ფერს აძლევდა, მწვანეს უცნაურს.
იმფერი მინდა ახლა სამყარო, ბავშვობის ფერი.
ის სუნი მინდა, მზეზე გაფენილ საბნებში რომ გავივლიდი და ავიყოლებდი.
მივედე - მოვედე.
თუმცა კი ვერ ვთქვი.
კვლავ დამრჩა სათქმელი
და თითებით დაჭმუჭნული კაბის ბოლო მიწაზე მოფორთხიალე.