შენი ხელისგული წვრილი ხაზებით, ჩემს სახეს ისევ ახსოვს.
კარავი მწვანე, თეთრი თოკებით, გონებას შემორჩა.
ისევ თვალწინ მიდგას კოცონის ანთება ქვებით, ასანთი გახსოვს? დაგვეკარგა ქვევით.
შავი თუჯის ქვაბი, დაბლა გამოვართვით ერთ მოსახლეს.
ქვაბიც მოგვცეს და გახსოვს? მეორე დღეს ღვინოც რომ მოგვართვეს?
იმ საღამოს წვიმა ჩამოვიდა კარავში, ჭერად შენ მეფარე.
მერე კი მეფერე, მეფერე, მეფარევ.
ოოოოოოო დიდიხანს იყავი შენ ჩემი მეფარე.
ახლა დაუცველი ვდგავარ, შენად შემიფარეეეეე.
Комментариев нет:
Отправить комментарий