ლოდინი

დამეკარგე . . .
ორი დღეა არ გამოჩნდი.
გელოდები . . .
ავანთე ბუხარი, სანთელი თაფლის.
შეშის ტაცა-ტკუცში ვშიშობ შენი ფეხის ხმა არ გამომეპაროს.
შალი მოვიხვიე ბებიის თეთრი მატყლის, ფანჯარასთან ვგდავარ და . ..
ჭადიც გამოვაცხე, თხელი, თითები ამჩნევია ზედ.
მეშინია, არა გარეთ სიბნელის და კედლებზე მოსიარულე აჩრდილების,არამედ . . .
ჩაი უკვე რახანია დუღს, მინა დაიორთქლა, მინაზე ჩემს სახელს ვწერ, მიყვარს მეორე დღეს შენს მინაწერს რომ ვპოულობ მის გვერდით.
ჩუმი ნაბიჯებით შემოდიხარ.
ჩანთა ჩვეულებრივ დერეფანში დააგდე, დილით ვპოულობ ყოველთვის.
ვერ ვდიასახლისობ, ისე დაღლილი ვარ შენი მოლოდინით.
ცეცხლის ალს უყურებთ, ბების დროინდელი ეს ტახტი ისე მაგარი აღარ მეჩვენება.
მ ე ძ ი ნ ე ბ ა.