ახლა
- საქანელა.
გოგო მაღალკანჭა.
ბიჭი აწოწილი.
თვალის გაპარება აფრიალებულ კაბაზე.
მანამდე
- აიწონა დაიწონა.
გოგო და ბიჭი ხმამაღლა კისკისებენ,
კაბის აფრიალებას ბიჭი ვერ ამჩნევს.
მერე მინდორში ერთად კოტრიალობენ . . .
ეს იყო ბავშვობაში.
საქანელა მაღლა ადის, მაღალკანჭა ტკრციალებს.
საქანელას თოკი გრძნობს აწოწილის ფიქრს, ისე ჟინით უჭერს ბიჭი თითებს.
გოგო ციდან ფეხებს ასხმარტალებს, წამებში დაბლა ჩამოდის და ისევ მიწიერი ხდება.
აფრიალდება საქანელა ჰაერში და თეთრი კოჭებიც ცის ცისფერიდან სხვანაირი ჩანს.
აიწონად დაიწონა ჯობდა, ფიქრობს ბიჭი დანანებით და ცდილობს ცას აღარ ახედოს.
Комментариев нет:
Отправить комментарий